Grand Canyon Norh Rim

Het begon gisteravond al, een flinke onweersbui op ons dak. Echt een flinke met hagelstenen op de koop toe. Het koelde dus flink af en tot overmaat van ramp kregen we onze kachel niet aan de praat. Zelfs niet met behulp van de handleiding die ik ten langen leste er toch maar bij pakte. Gelukkig gingen we al richting bedtijd dus hebben we da avond volgemaakt met een spelletje Triominos. Dank zij de zakkende temperatuur lagen we al vroeg in bed. Maar van echt rustig slapen kwam niet veel. Werd ik van onweersbui 2 wakker, Riny sliep er echter doorheen. Hetzelfde had Riny bij onweersbui 3, zij werd wakker en ik niet. ’s Morgens om een uur of negen waren wij weer uit bed. De thermometer gaf aan dat het slechts zeventien graden was. Niet echt een temperatuur waar je gelukkig van wordt. Bij een van onze buren aangeklopt om te vragen of zij misschien uit konden leggen hoe de kachel werkt. Misschien deden wij toch iets verkeerd. Gelukkig troffen we een aardig Canadees gezinnetje die de werking van hun kachel in het Frans uit begonnen te leggen. Met handen en voeten en een paar Franse woordjes wist ik ze duidelijk te maken dat wij toch een iet of wat andere bediening hadden voor onze kachel. Niet getreurd, onze Franstalige Canadees vroeg of hij even mee naar onze camper mocht. Graag natuurlijk, als hij die kachel maar aan de praat krijgt. Maar ondanks alle inspanningen en het openen van luikjes en klepjes lukte het hem ook niet om de kachel aan de gang te krijgen. Na de Canadees bedankt te hebben voor zijn hulp gingen we onze opties afwegen. Road Bear bellen hoorde niet tot de mogelijkheden omdat we geen bereik hadden voor onze telefoons. Dus dan toch maar vandaag de Canyon gaan bezoeken en vanavond eventueel de camper met de autokachel warm sturen. Morgen gaan we toch weer richting bewoond gebied waarbij we vast wel weer bereik krijgen voor onze telefoons. Gelukkig was het droog geworden. Het was nog wel zwaar bewolkt en uit de wolken viel niet op te maken of het open zou breken en droog zou blijven met een beetje zon. Of dat de wolken op zouden breken met een flinke plens regen. Dus uit voorzichtigheid onze regenponcho’s maar in de fototas gedaan. Beter mee verlegen dan om verlegen, niet waar. We hadden al geconstateerd dat de wandelafstanden niet gemaakt waren voor ons teer gestel dus pakten we bij de ingang van het RV-park de shuttle bus die gratis in drie ringen door het park rijdt. Na een halte moesten we al overstappen op een andere ring. Deze bracht ons door Grand Canyon Village naar de derde ring. Van daaruit hebben wij een aantal wandelingen van een paar kilometer gemaakt. We lieten ons dus bij halte twee af zetten en liepen dan naar halte drie. Daar pakten we dan weer de bus naar een volgende halte om weer een stuk te lopen. Dit hebben we gedaan tot we bij het verste punt van de derde ring waren. Ik moet zeggen dat je aan de noordkant van de Grand Canyon een beter uitzicht hebt. Maar het is minder steil als aan de zuidzijde. Dat is echt een scheur in de aarde. Nadat we wat hadden gegeten zijn we blijven zitten totdat we weer terug waren in Grand Canyon Village. Daar zijn we via de ring twee bus overgestapt op de bus van ring 1. Deze zou ons naar een aantal uitkijkpunten kunnen brengen waar we nog niet geweest waren. Echter toen we een klein stukje op weg waren waarschuwde de buschauffeuse al voor naderend onweer. Dit beloofde een echt flinke bui te worden met flinke hagelstenen. Zoveel dat de straten binnen de kortste keren bedekt zouden zijn met ijs, dusdanig veel dat het net leek of het gesneeuwd had. Nu waren wij daar niet echt op gekleed en hadden we daar niet zo’n zin in. Temeer omdat de chauffeuse vertelde dat indien mensen toch door de storm overvallen zouden worden ze konden schuilen in de toiletten totdat de bus zou komen. Maar we hadden op de andere lus  de toiletten gezien, ze waren schoon maar een ouderwetse Nederlandse plee of doos zoals ze vroeger bij de boeren op het erf stonden zou zich schamen om daar mee vergeleken te worden. Ken je nagaan wat ik bedoel. Nee ons niet gezien. Maar gelukkig reden we op een ring route en als je daar lang genoeg blijft zitten kom je vanzelf weer bij het beginpunt. Bij het beginpunt aangekomen doken wij ook even de supermarkt in om nog wat te drinken in te slaan. Hij was bijna op namelijk. Na het inslaan gingen we met een wat zoeken en een overstap weer terug naar onze camper. Daar aangekomen bleek de temperatuur gestegen te zijn naar de bijna tropische waarde van achttien graden Celsius. Het zat mij nog steeds niet lekker dat de kachel het niet deed. Het kon niet meer zijn dan een kleinigheidje. Een zekering die gesprongen was of een gaskraan die niet open stond. Zo iets kleins kon het goed zijn. In gedachten alle kranen en zekeringen nog eens nagelopen. Ik had ze echt allemaal gehad. Behalve die dan bij de kachel zelf. Maar daar kon ik niet bij zonder schroevendraaier, dus daar zal het wel niet in zitten. Toch dat rooster er maar afgeschroefd met behulp van de schroevendraaier aan mijn zakmes en is even bekeken wat er nu achter zat. Ja het zag er echt uit als een kachel, daaraan de gasslang zonder kraan. Kan ie dus ook niet dicht staan. Daar naast de elektronica zonder zekering. Maar WEL met een schakelaar die op OFF stond. Het zal toch niet waar zijn hè. Zo’n klein schakelaartje heeft er voor gezorgd dat onze kachel het niet deed. Toch eens even proberen. Schakelaar omgezet, thermostaat op kachel gezet, en ja hoor. Er begon ineens iets te blazen. Buiten hoorde je een kachel aanslaan, en langzaam maar zeker begon de lucht warm te worden. Probleem opgelost! Toch nog even de kachel uitgezet zodat ik zonder mijn vingers te branden en uitlaatgassenvrij het rooster terug kon plaatsen. Toen dat gebeurt was weer snel naar binnen om op temperatuur te komen. Ik zit hier nu dus heerlijk in korte mouwtjes dit stukje te typen. Als jullie dit lezen betekend dat dat we ergens internet hebben gevonden en dat het ons gelukt is om de achterstallige blogs te publiceren.