Naar Congress AZ

Vandaag beginnen we weer met de standaard routine. Opstaan, ontbijten, camper rijklaar maken en wegwezen.

De afstand die we vandaag moeten af leggen is niet zo gek groot, dus als we een beetje op tijd op onze geplande overnachtingscamping zijn kunnen we misschien nog wel een wasje draaien. De lakens kunnen wel weer een opfrissing gebruiken. Maar zover zijn we nog niet. Eerst gaan we even een bezoek brengen aan Montezuma’s Castle. Nu hoor ik jullie denken, die Montezuma kwam toch uit Mexico, wat moest die man met een kasteel in Arizona Amerika. Indertijd was er zover als je kon kijken helemaal niets. En met niets bedoelen we ook  niets. Op een paar nederzettingen met indianen na dan. Echt geen plek waar Montezuma een kasteel moest bouwen om iets te beschermen. Na een klein half uurtje kwamen wij aan op de plek van bestemming. Het beroemde kasteel, het is zelfs tot een nationaal monument gebombardeerd. Gelukkig kregen wij met onze park pas ook hier toegang en werden we gewezen op het feit dat er met 10 minuten een uitleg zou volgen over Montezuma’s Castle. Deze uitleg zou worden gegeven door een van de rangers die toezicht houden in de parken. Stipt op tijd begon hij zijn uitleg. Een van de eerste opmerkingen die hij maakte was dat Montezuma’s Castle helemaal niet van Montezuma was geweest. Sterker nog het had helemaal niets met Montezuma te maken. De naam Montezuma’s Castle komt van de ontdekkers van het kasteel. Toen zij de restanten van de gebouwen ontdekten namen zij gewoon aan, zonder onderzoek, dat de lokale bewoners dit nooit zelf gebouwd konden hebben. Daar hadden zij gewoon de kennis en techniek niet voor. Kortom daar waren ze te stom voor. Echter later onderzoek door mensen met meer verstand van zaken wees uit dat de gebouwen al verlaten waren voordat Montezuma geboren was. Volkomen verkeerde naam dus. Nee, Montezuma’s Castle is echt door de indianen gebouwd en heeft niets met Montezuma te maken. Helaas was de naam al gegeven en bekend geworden dus hebben ze het maar zo gelaten. Deze gebouwen waren dus bij een vruchtbaar stuk grond gebouwd aan de Baever Creek. Het gebouw werd gebruikt als woonhuis, en vanwege het lastige bereiken van de ingang was het ook een soort fort. Op de bovenste verdieping kon een wachtpost ver uit kijken over het land en eventueel waarschuwen voor lieden met minder plezante bedoelingen. De bevolking kon zich dan terug trekken en zichzelf verdedigen. Overigens waren de oorspronkelijke bewoners helemaal geen vechtersbazen. Nee het was een vredelievend volk dat zich bezig hield met het cultiveren van de grond, het kweken van groenten en vlas. Met de grondstoffen maakten zijn kleding en schoeisel. Deze producten verkochten zij aan mensen die er behoefte aan hadden dus ook aan handelaars. Waarschijnlijk is de nederzetting opgeheven omdat zij zover van andere centra van handel verwijderd waren. Eigenlijk hetzelfde wat vandaag de dag in Frankrijk op het platteland gebeurt. De jeugd ziet het niet meer zitten in de kleine dorpjes en trekt naar de stad  daardoor vergrijzen de dorpjes met als gevolg dat je een spookdorp over houdt. Zo zal het ook met de indianen gegaan zijn, er zijn namelijk geen sporen van geweld gevonden. De woning is er ingenieus gebouwd met behulp van ladders en pure mankracht. Men begon met een uitholling of grot in de bergwand waar men gewoon een muur voor zette van verschillende verdiepingen. En klaar was de woning. Montezuma’s Castle is niet zo groot dus na een uurtje hadden we alles wel gezien. Na nog een magneetje voor onze verzameling gekocht te hebben gingen we verder. Nu hadden we een heel stuk af kunnen snijden door over de Highway te rijden maar dat is niet zo leuk. Je ziet niet zo veel en het gaat allemaal heel snel. Niets voor een toerist dus. Nee geef ons maar een State way, veel rustiger en veel leuker om te rijden. Vandaag hadden we besloten zouden we van Montezuma’s Castle een heel klein stukje Highway doen om dan via de Stateway naar Prescott te gaan. Van Prescott uit zouden we dan rechtstreeks naar Congress kunnen. Zo gezegd zo gedaan en via een hele mooi glooiend landschap kwamen we in Prescott aan. Prescott is er al sinds midden 1800 en schijnt een hele mooi oud centrum te hebben. We hebben inderdaad dat centrum gezien maar konden onze camper nergens geparkeerd krijgen. Voor dat we het in de gaten hadden waren we al weer weg uit Prescott. Dus dat oude centrum zal tot de volgende keer moeten wachten.  De weg die wij opgingen was heel bergachting met het echt bochtenwerk. Er zaten haarspeldbochten in waar je niet sneller als 20 Mph mocht rijden. Gelukkig trekt een ras echte Amerikaan zich daar niets van aan en werden we gewoon over een dubbele doorgetrokken streep ingehaald. Deze weg bleek achteraf had een lengte van ongeveer 50 mijl. Na een tijdje kregen we honger en zijn we op een parkeerplaats gestopt. Op een van de foto’s kun je zien dat wij zaten te lunchen met een uitzicht. Toen we uit de bergen kwamen reden we direct een woestijn in. In de verre omgeving is niets te zien, behalve natuurlijk de camping waar we nu staan. Dit is echt zo’n camping die door overwinteraars wordt gebruikt. Het is eigendom van een vereniging. Als je lid bent van de vereniging of te gast bent op deze camping mag je ook van het clubhuis gebruik maken. Daar is ook bekabeld internet voor als het wifi netwerk weer eens uit de lucht is. Nu is dat vandaag niet het geval, maar wil je van internet gebruik maken dan moet een abonnement hebben van de provider of een coupon code. Nu hebben wij dat geen van beide dus ben ik even met de laptop naar het clubgebouw gegaan om voor jullie dit verhaaltje te posten. Helaas is ook dit plannetje mislukt omdat het clubgebouw al om half negen gesloten was. Vandaar dat jullie tot vandaag op de foto’s moesten wachten.