Zion National Park

Vandaag hadden we bedacht om niet zoveel kilometers te rijden. We hadden bedacht om rond het middaguur op de camping in het Zion park aan te komen. Dan hadden we nog volop tijd om een flinke wandeling te maken. Onze eerste keuze qua camping was gevallen op een camping aan de rand van het Zion park. Deze camping wordt geëxploiteerd door de staat en daar moet je dus ook naar toe bellen voor een reservatie. Ach dachten wij nog, het is al half oktober dus zal er nog wel genoeg plaats zijn. Niets was minder waar! De camping was compleet volgeboekt, of wij misschien op een alternatieve datum, over minimaal een week, van de camping gebruik wilden maken. Niet dus. Gelukkig hadden wij alternatieven genoteerd, je weet immer maar nooit. Dus snel het nummer gebeld van onze tweede keuze, een commerciële camping net buiten het park. Ook vol, en volgens de receptioniste die ik aan de lijn had zou ik weinig kans maken bij andere campings vlak bij het Zion park. Het was immers herfst vakantie in Utah. Begin volgende week zouden we meer kans maken om bij het park in de buurt een plekje te vinden. Onze beste optie zou zijn om het in Washington te gaan proberen. Dat ligt dus op een flinke afstand van de park ingang. Ruim een uur rijden. Nu ben ik nogal eigenwijs dus besloot ik het om het toch even bij onze derde optie te proberen. En ja hoor, daar hadden ze nog een paar plekken. Weliswaar alleen maar grote plekken, voor de Echte RV’s dus, en niet voor onze dinky-toy. Maar we waren welkom. Gauw deze plek vast gelegd en op weg naar het park. Vanuit onze overnachtingscamping tot aan de ingang van het park is het ook nog twee uur rijden. Met het uur tijdsverlies vanwege de tijdsgrens die we over steken geen tijd te verliezen. Rond half een nieuwe tijd kwamen we aan bij het park. Dat het zo laat was geworden hadden we te danken aan de file bij de ingang van het park. Als je er in wil moet je betalen. Wil je aan de andere kant van het park er uit dan moet je extra betalen. Je komt dan namelijk door 3 tunnels en voor iedere tunnel betaal je $ 5,- tol, dus $ 15,- in totaal. Nu wilden wij  vandaag alleen maar in het park zijn en gingen we er door dezelfde ingang weer uit. Omdat we dat deden kregen we een apart kaartje om aan de binnenkant van de camper te hangen, daarmee kunnen ze bij de tunnels zien of je betaald hebt of niet. Dus ik denk dat we morgen een andere kleur krijgen zodat ze kunnen zien dat je wel betaald hebt. Bij de parkeerplaatsen aangekomen was het zoeken geblazen naar een vrij plekje. Na een rondje te hebben gereden kwamen we bij een plekje waar we werden aan gehouden door een Amerikaan met een camper. Geef me vijf minuten zei hij dan ben ik weg. En ja hoor binnen vijf minuten stonden wij prima geparkeerd en konden we het park gaan verkennen. Tot eind oktober is het park autovriendelijk gemaakt. Het laatste stuk mag je niet zelf met de auto bezoeken. Je bent dus afhankelijk van een gratis bustrein. Deze rijdt continue door het park en bij verschillende haltes kun je uitstappen om een wandeling te maken of om een uitkijkpunt te bezoeken. Het autovrije gedeelte van het park is in het dal van de bergen wederom gemaakt door erosie en water. Bij iedere halte zijn wandelroutes uitgezet, van heel erg lichte tot wandelingen van hele dagen voor gevorderde bergwandelaars. Door gebrek aan tijd en omdat we nog moesten eten hebben wij slechts een korte wandeling van een uurtje kunnen maken. Je loopt dan echt midden in de natuur. Waar je kunt genieten van haar schoonheid. Veel te snel naar onze zin waren we weer terug bij de bushalte. Met de bus terug naar onze camper om ons te verplaatsen naar onze geboekte camping. Na een half uurtje sturen kwam het plaatsje in zicht waar de camping zou moeten zijn. Maar helaas liet hier de Tom Tom ons even in de steek. Maar gelukkig kennen wij allebei een enkel woordje Engels dus hebben we de weg even gevraagd aan een lokale inboorlinge die bij de lokale benzine pomp de kassa bediende. Zij kon ons ook niet helpen, maar gelukkig was haar mannelijk collega inboorling beter op de hoogte van zijn dorp en die nam ons mee naar buiten.  Daar begon hij een heel verhaal te vertellen en vroeg hij me of ik bepaalde reclameborden zag staan. Ik denk dat hij mijn ogen even wilde testen. Want aan het einde van het verhaal kwam er uit dat ik dan na het zoveelste reclamebord stoplichten zou zien. De eerste na de stoplichten waar we nu stonden, en daar moest ik naar links en dan even een stuk de straat inrijden en dan zou het park links liggen.

Wij zouden het dus veel korter hebben uitgelegd: “Weg volgen, eerste verkeerslichten links, na 25 meter aan de linkerkant het park”. Maar al met al was het toch een leuke dag vandaag. Weer veel moois gezien. Zo mooi dat we besloten hebben om morgen nog een of twee wandelingen te gaan maken. Tenminste als het weer het toe laat. De berichten spreken elkaar tegen maar het schijnt dat we regen krijgen. Afwachten dus…